Του παιδιού μου, το παιδί...

«Όταν θα κάνεις κι εσύ παιδί, θα καταλάβεις τι τραβάω», θυμάμαι που μου έλεγε η μαμά μου και τελικά δεν είχε και τόσο άδικο…

Μόνο αν αναλογιστούμε από πόση αγωνία διακατέχεται η κάθε μέλλουσα μαμά, ίσως μπορέσουμε να φανταστούμε πόσο περισσότερο άγχος θα μας δυσκολεύει τη ζωή αφότου γεννηθεί με το καλό το μωρό μας. Ευτυχώς, όμως, η φύση έχει προνοήσει ώστε ένα και μόνο χαμόγελο του νεογέννητου μωρού να μας κάνει να ξεχνάμε τους φόβους και τις ανησυχίες μας. Άλλωστε καμιά μας δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πώς πρέπει να μεγαλώσει το παιδί της.

Κι όσο για τη σούπερ μαμά, πρόκειται απλώς για έναν μύθο. Γι’ αυτό μη σκάτε! Επικεντρωθείτε στα θετικά και κάντε όνειρα για το πώς θα είναι το μωρό σας.

Όσο για τους αφανείς ήρωες (μπαμπάδες, γιαγιάδες, παππούδες), που μας συμπαραστέκονται ο καθένας με τον τρόπο του τους 9 μήνες της εγκυμοσύνης μας, έχω να πω τα εξής: μπορεί καμιά φορά να σας στεναχωράμε –όπως θα κάνει εν τέλει και το δικό μας το παιδί σε εμάς– η αλήθεια όμως είναι ότι σας αγαπάμε, γι’ αυτό μη μας παρεξηγείτε!