Οι Καλλιακοί Αγώνες της προσπάθειας!

«Συγχαρητήρια για την πολύτιμη προσπάθεια που έκανες στους Καλλιακούς Αγώνες! Με αγάπη, Κριτής».

Και αν αναρωτιέστε τι στο καλό είναι οι Καλλιακοί Αγώνες και ποιος είναι ο Κριτής, θα σας λυθούν όλες οι απορίες ευθύς αμέσως. Οι Καλλιακοί Αγώνες γίνονται μόνο στο σπίτι μας, με αποκλειστικό διοργανωτή και κριτή τη μεγάλη μας κόρη και μοναδικούς συμμετέχοντες τα δύο μικρότερα αδέλφια της.

Σκοπός των Καλλιακών Αγώνων είναι να αριστεύσουν οι αθλητές όχι σε κάποιο δύσκολο σπορ αλλά στην αρτιότητα με την οποία θα εκτελέσουν τις καθημερινές τους εργασίες, δηλαδή να πιουν το γάλα τους, να κάνουν μπάνιο, να παίξουν στον υπολογιστή, να φάνε κ.ά.

Επί τρεις και πλέον ώρες παρακολουθούσα διακριτικά και έκθαμβη τους δύο μικρούς μου γιους να «μάχονται» με προσήλωση και υπακοή στην αδελφή τους και τους κανόνες που έθετε, για να εκτελέσουν πράγματα τα οποία συνήθως βαριούνται ή δεν θέλουν να κάνουν!

Οι Καλλιακοί Αγώνες έληξαν μέσα σε απόλυτη μεγαλοπρέπεια, καθώς η κόρη μου απένειμε σε κάθε αδελφάκι της το μετάλλιό του, τα αστέρια που κατέκτησε και ένα φακελάκι με το μήνυμα που διαβάσατε στην αρχή! Και οποία έκπληξη! Δεν υπήρχαν νικητές και ηττημένοι! Και τα δύο παιδιά βραβεύτηκαν όχι για το αποτέλεσμα που έφεραν αλλά για την… προσπάθεια! Εκείνη τη μέρα τα παιδιά μου μου έδωσαν ένα τεράστιο μάθημα, που συχνά εμείς οι γονείς υποτιμάμε: την επιβράβευση της προσπάθειας!

Αν ρίξετε μια ματιά πίσω σας, ειδικά όσοι από εσάς έχετε παιδιά στο σχολείο, θα διαπιστώσετε ότι ουκ ολίγες φορές έχετε δείξει δυσαρέσκεια, επειδή τα παιδιά σας δεν έφεραν τέλειους βαθμούς ή δεν κέρδισαν σε κάποιο άθλημα, διαγωνισμό ή άλλο ανταγωνιστικό event! Πόσες φορές, όμως, τα επιβραβεύσατε απλώς και μόνο για την προσπάθειά τους; Μετρημένες στα δάχτυλα!

Ακούμε συχνά ότι όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Για ένα παιδί, όμως, το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά σχετική έννοια. Τα παιδιά μας αγωνίζονται για να κατακτήσουν τους δικούς τους στόχους, που είναι επόμενο ότι δεν θα ταυτίζονται πάντα με των γονιών τους. Φανταστείτε, για παράδειγμα, ένα μικρό παιδί να προσπαθεί να φτιάξει έναν πύργο με τουβλάκια. Όταν τελικά το πετύχει, εισπράττει το «μπράβο». Ποιο είναι το μήνυμα που πήρε; Ότι μόνο η επίτευξη του στόχου έχει αξία!

Μήπως, λοιπόν, πρέπει να περνάμε στα παιδιά μας τα σωστά μηνύματα; Μέσα σε έναν κόσμο τόσο ανταγωνιστικό, ξεχάσαμε ότι η προσπάθεια είναι εξίσου σημαντική με το αποτέλεσμα και ότι η δεύτερη θέση έχει την ίδια αξία με την πρώτη όταν ο αγώνας είναι δίκαιος και τίμιος. Και τα παιδιά μου μου έδειξαν με τον πλέον παραστατικό τρόπο πόσο μεγαλείο κρύβει… η προσπάθεια!