Φωνάζει, κλωτσάει, πετάει πράγματα & έχει βγει εκτός εαυτού; Διαβάστε τι να κάνετε.
Όλοι μας έχουμε θυμώσει πολύ με τα παιδιά μας καί ως γονείς έχουμε επίσης γίνει και αποδέκτες του δικού τους θυμού, όταν δεν τους επιτρέπουμε κάτι. Κάποιες στιγμές ο θυμός εμφανίζεται με μούτρα και αδιαφορία και άλλοτε πάλι είναι σαν ένα φουσκωμένο ποτάμι που παρασύρει εμάς και τά παιδιά μας στα νερά του.
Εκείνες τις στιγμές που συνειδητοποιούμε ότι ένας καυγάς «ξέφυγε» και παίρνει υπερβολικές διαστάσεις, ως γονείς που νοιαζόμαστε για την ψυχική υγεία των παιδιών μας, χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να προσπαθήσουμε να δούμε το πραγματικό πρόβλημα που οδήγησε στην σύγκρουση & να δώσουμε την δυνατότητα στο παιδί μας να ηρεμήσει.
Είναι εύκολο; Όχι δεν είναι εύκολο, αλλά μπορούν σίγουρα, «να κατέβουν οι τόνοι» αν εφαρμόσουμε κάποια «τρικ»!
Ο παιδικός θυμός είναι ένα δευτερεύον συναίσθημα. Τις περισσότερες φορές κάτι άλλο απασχολεί το παιδί και του προκαλεί οργή, που στην συνέχεια μεταμφιέζεται σε θυμό και το παιδί ξεσπά! Ο θυμός κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν δυνατοί και όχι ευάλωτοι, όπως τους κάνει ο πόνος ή περισσότερο από όλα, ο φόβος.
Ο θυμός ουσιαστικά μας ενημερώνει ότι κάτι δεν γίνεται σωστά και κάποιος πονά. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος που νιώθει, τόσο μεγαλύτερος είναι ο θυμός του.
Αν καταλάβετε αυτό και αν μπορέσετε να χαλιναγωγήσετε την δική σας αντίδραση,ο θυμός του παιδιού δεν θα μεγαλώσει.
Επειδή όμως κάτι τέτοιο χρειάζεται αρκετή δουλειά και υπομονή από εμάς τους γονείς, σας δίνουμε μερικούς χρυσούς κανόνες για το τι χρειάζεται να αποφύγετε να πείτε ή να κάνετε, ώστε να ηρεμήσετε ένα έξαλλο και πολύ θυμωμένο παιδί.
Τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να θυμώνει και να υψώνει τη φωνή του, ακολουθήστε τα εξής:
- Μην στέκεστε μπροστά στο παιδί
Ανεξάρτητα από την ηλικία του, όταν το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου θυμού & είναι εκτός ελέγχου, δεν μπορεί να ακούσει τη φωνή της λογικής, ακόμη κι αν μπορεί να σας καταλάβει.
Το να σταθείτε λοιπόν μπροστά του και να υψώσετε το ανάστημά σας απειλητικά, δεν θα το σταματήσει, παρά αντίθετα θα το κάνει να νευριάσει ακόμη περισσότερο. Αφού βεβαιωθείτε για την ασφάλειά του, απομακρυνθείτε, αφήστε το μόνο του και δώστε του τον χρόνο που χρειάζεται για να ξεσπάσει, παρακολουθώντας τις κινήσεις του διακριτικά.
Εξάλλου κι εσείς δεν χρειάζεστε χρόνο για να ηρεμήσετε;
-Μην παρασύρεστε από τα συναισθήματά σας
Την στιγμή που το παιδί σας είναι θυμωμένο, αντί να θυμώσετε κι εσείς με τη σειρά σας και να αντιδράσετε άσχημα, ως μεγαλύτεροι και πιο υπεύθυνοι αντιδράσετε διαφορετικά!
Πως; Απομακρυνθείτε.Βγείτε στο μπαλκόνι ή κάντε μία βόλτα στο τετράγωνο, εάν υπάρχει κάποιος άλλος στο σπίτι, αλλιώς πάρτε ένα βιβλίο και κλειστείτε στο μπάνιο, με ακουστικά για να ακούσετε μουσική αν σας αρέσει.
-Κατανοήσετε το θυμό του
Το παιδί σας δεν έχει πάντα άδικο όταν ξεσπά έντονα ή ακόμη και βίαια. Αν και αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ευχάριστη ή αποδεκτή, οι αιτίες που προκάλεσαν το ξέσπασμα του θυμού του, μπορεί να έχουν βάση. Όλοι οι άνθρωποι εξάλλου κάποιες φορές δεν έχουμε νεύρα; Έχει λοιπόν και το παιδί μας το ίδιο δικαίωμα.
Αν αρνείται να σας πει γιατί είναι θυμωμένο, μην επιμείνετε. Δώστε του χρόνο για να ηρεμήσει. Μπορείτε απλά να του πείτε «Λυπάμαι που νιώθεις θυμό. Ίσως σε βοηθήσει αν το συζητήσουμε. Όποτε θέλεις μπορώ να σε ακούσω». Και αποχωρήστε, χωρίς φωνές. Εννιά φορές στις δέκα, μετά από λίγο θα έρθει σε εσάς!
Αν όμως έχει ήδη ξεπεράσει εκείνα τα αόρατα όρια και ο θυμός του έχει φουντώσει για τα καλά και ουρλιάζει, μιλάει άσχημα, σας χτυπάει, πετά & σπάει πράγματα, τότε πρέπει να επέμβετε. Ναι μεν δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς νιώθει το παιδί σας, αλλά μπορείτε να το ενημερώσετε ήρεμα και χαμηλόφωνα, για τις επιπτώσεις που θα έχει πάνω του, η συμπεριφορά του. Εάν καταφέρετε να παραμείνετε ήρεμοι, να μιλήσετε και να αποχωρήσετε, τότε η κατάσταση δεν θα ξεφύγει και ίσως δεν χρειαστεί να υποστεί τις επιπτώσεις, εάν καταφέρει να ελέγξει τον εαυτό του και σταματήσει.
-Μην προσπαθείτε να μιλήσετε λογικά με ένα θυμωμένο παιδί
Την στιγμή της μεγάλης έκρηξης του θυμού, είναι αδύνατο να κάνετε οποιαδήποτε λογική συζήτηση με το θυμωμένο παιδί σας. Μην προσπαθήσετε λοιπόν να το κάνετε να δεχθεί αυτό που του λέτε. Δεν μπορεί να σας ακούσει εκείνη τη στιγμή.
Η οποιαδήποτε προσπάθεια εκ μέρους σας, να του μιλήσετε, θα καταλήξει με το να βρεθείτε εσείς ακόμα πιο θυμωμένοι, ιδιαίτερα εάν το παιδί σας, έχει από την φύση του εναντιωτική συμπεριφορά, η οποία έχει τον όρο Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το παιδί αυτό, μάλιστα, όχι μόνο θα σας εναντιωθεί αυτόματα εκείνη τη στιγμή, αλλά θα προσπαθήσει να κάνει εσάς να συμμεριστείτε την άποψή του, χωρίς επιτυχία τις περισσότερες φορές, λόγω του ότι όσο να΄ναι θα έχετε θυμώσει!
-Μην εξαπολύετε απειλές εν βρασμώ ψυχής!
Αν το κάνετε σίγουρα θα στενοχωρηθείτε αργότερα, ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να χρειαστεί να τις πάρετε πίσω και αυτό δεν είναι καθόλου καλό παράδειγμα για το παιδί.Καλύτερα λοιπόν να...δαγκώσετε την γλώσσα σας και να αντισταθείτε στον πειρασμό, να μιλήσετε.
Επίσης δώστε την δυνατότητα στο παιδί σας να μετανιώσει για την συμπεριφορά του. Αφού ηρεμήσει, λοιπόν δώστε του μια... διέξοδο.Το παιδί θέλει να σας πλησιάσει και να μιλήσετε, καθώς όμως θα αισθάνεται μουδιασμένο, χρειάζεται την δική σας ενθάρυνση. Θυμηθείτε ότι έχετε βρεθεί κάποια στιγμή στη θέση του και ...απλώστε του το χέρι σας, με τρόπο όμως! Πείτε για παράδειγμα «Τώρα που ηρέμησες, μήπως κατάλαβες ότι αυτό που ζητούσες δεν ήταν σωστό; Και μήπως κατάλαβες ότι ήσουν τόσο θυμωμένος/η που είπες πολύ άσχημα λόγια και μας στενοχώρησες όλους;». Αν το παιδί σας απολογηθεί και αναγνωρίσει το λάθος του και αναλόγως της γενικότερης εικόνας του, συγχωρήστε το ξέσπασμά του.
Τέλος, κρατήστε στο μυαλό σας το εξής: Αν στη διάρκεια του καυγά, το παιδί σας έφυγε και πήγε στο δικό του δωμάτιο, ακόμη κι αν κοπάνησε δυνατά την πόρτα -- που σίγουρα την κοπάνησε-- δείτε τη θετική πλευρά της πράξης του. Προσπάθησε να συγκρατηθεί και γι αυτό προτίμησε να πάει στο δωμάτιό του, αντί να συνεχίσει τις φωνές! Άλλη οπτική δεν έχει τώρα το συμβάν στα μάτια σας; Είμαστε σίγουροι πως ναι!
-Μιλήστε στο παιδί σας, μετά τον καυγά
Αυτό βέβαια ενδείκνυται για παιδάκια μεγαλύτερης λίγο ηλικίας, όμως χρειάζεται να μάθετε τί είναι αυτό που προκάλεσε τον τόσο μεγάλο θυμό. Εάν μιλήσετε ήρεμα και χαμηλόφωνα το παιδί θα ανταποκριθεί και θα σας πει τι είναι αυτό που το δυσκολεύει ή το στενοχωρεί και το έκανε να φερθεί έτσι. Τις περισσότερες φορές υπάρχει κάποια βαθύτερη αιτία.Απλά ακούστε το, μην κάνετε κήρυγμα.Και στη συνέχεια ρωτήστε το, πως μπορεί να λύσει μόνο του το πρόβλημα, ακούστε το ξανά και τέλος πείτε του ότι εάν θέλει μπορείτε να το βοηθήσετε. Μην προσφέρετε βοήθεια, ρωτήστε εάν την θέλει!Και βεβαίως πείτε του, ότι κάτι πρέπει να κάνει για να διαχειριστεί το θυμό του και να σκεφτεί σοβαρά πάνω στο θέμα. Προτείνετέ του λύσεις, όπως να μετρά δυνατά μέχρι το 20, να βλέπει τηλεόραση, κλπ. Πείτε για παράδειγμα « Την επόμενη φορά που θα θυμώσεις, θα σου θυμίσω να πας στο δωμάτιό σου να ηρεμήσεις και να ζητήσεις αργότερα αυτό που θέλεις. Από την συμπεριφορά σου, εκείνη τη στιγμή, θα κριθούν πολλά». Έτσι του δίνετε ένα όριο, που δεν πρέπει να ξεπεράσει.
Μελέτες έχουν δείξει ότι αρκούν 20΄ λεπτά, για να μας περάσει ο θυμός.
Οπότε επιλέξτε εσείς την ώριμη λύση, απομακρυνθείτε από το θυμωμένο παιδί και σίγουρα θα δώσετε αργότερα συγχαρητήρια στον εαυτό σας, που τα δικά σας συναισθήματα δεν σας έκαναν να χάσετε την ψυχραιμία σας.
Από την άλλη το παιδί, μένοντας μόνο του δεν έχει που να διοχετεύσει τον θυμό του και ηρεμεί με τη σειρά του!
Η δουλειά κάθε γονιού έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές. Για κάποιες είμαστε περήφανοι, για κάποιες άλλες, όχι. Όμως κρατήστε στο μυαλό σας αυτό. Ένας γονιός πρέπει πάντα να βρίσκει το κουράγιο, την δύναμη και το ψυχικό σθένος να οδηγεί τα παιδιά του σωστά, να τα διδάσκει και να τα κατευθύνει.Να τα βοηθά όχι μόνο με τα μαθήματα,αλλά και με τα συναισθήματά τους.Και ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που χρειάζεται το παιδί μας να μάθει να τον χαρτογραφεί & να τον διαχειρίζεται για το δικό του όφελος.
Βασισμένο σε άρθρο της K. Abraham, συμβούλου γονέων.